“Dolü gabe hiltzen niz / bizia Ziberoarentako emaiten beitüt. / Agian, agian, egün batez, / jeikiko dira egiazko ziberotarrak, / egiazko eüskaldünak, / tirano arrotzen ohiltzeko, / eta gure aiten aitek ützi deiküen lürraren / popülüari ützültzeko.”
Holako zerbait xiberotarrer erran omen zeien Matalazek, Lextarre zolako plazan, oraiko kürütxe xuri altean, bürüa orkeian pausatü aitzin, Beñat Arthéguiet apezaren arabera.
Hau Mendibile Elizaga etxeko seme bat zen, ene aitañi zenaren kosia, berantean Mitikile Goihetxeko jabea, gisa horrez Bernard de Goyhenetche / Matalaz famatüaren ondokoa. Baxenabarren eta gero Domintxainen erretor egonik, Matalazen etxe-torrea erosi züan, etxezaintegi eta etxaltearekin, harat erretiratü zen, eta Mitikileko aüzapez edo mera haütatürik izan ere denbora batez.
Kültüra klasikoz aberatsa, denez kurios, eüskaltzalea zen, nahiz oso esküinekoa. 1975ean zentü zen. Etxe-torrean Matalazen berri eman zeitan 1956ko üdan, bena bere ütürririk salatü gabe.
Apez xaharraren erranak gogoan hartürik, Le peuple basque dans l’histoire libürüan agertü nütüan 1970ean, eta ondoko argitaldi haboroxeetan arrapikatü, haatik ez osoki entzün nütüan bezala. Arthéguietek “tirano arrotzik” ez zeitan aipatü : gordinkiago erran zeitan “frantses zorrikeria hori”, eta Iparraldeko erdaraz arrapikatü “cette pouillerie de Français”! Matalazen azken hitzak omen!
Geroztik Hegoaldeko eüskal kantari famatü batek ene testüa bere ahaire batetan kantatzen dü, bere izen handiaz, botz ederraz eta musika hunkigarriaz ospe bat emanez Euskal Herri guzian, haatik idazlerik izentatü gabe.
Bestalde horren bertsionean “ohiltzeko” hitza “hiltzeko” bilakatü da, ez beita batere ber gaüza…Gaineala beste norbaiti biziaren kentzeaz, “ehaitea” erraiten dügü zubereraz : gure eüskalkian, “hiltzea” bakoitxari agitüko zaigün azken ürrats hura baizik ez da, natürala, ezin baztertüa.
Arthéguietek eni erranaz oso besterik idatzi züan XIX. mentean Menjoulet biarnes apez historiazaleak bere Chronique d’Oloron libürüan: bai eziz eta Matalazek parkamentü galtatü züala hiltzeko mementoan.
Bere aldetik Jean-Marie Regnier mauletar historialariak hau izkiribatzen dü : “Le curé de Moncayolle fut d’abord dégradé par l’évêque d’Oloron dans la chapelle de l’oratoire de Mauléon et il fit amende honorable.” (Histoire de la Soule, Tome I, P. 217).
Arren bakoitxari berea, eta hitzak otoi errespeta, ohiltzea ez beita hiltzea, ehaitea, bena (h)aizatzea, uxutzea, kanpoalatzea, antzera ferratzera eta ferafutro igortea…